ما اندکـیم و خـیل دشمن، بی‌شمارند            ما چند فرد، اینان همه، چندین هزارند
این ظلمت شب، این شما، این راه صحرا            یاران من، این قوم، با من کار دارند

امشب مرا در کـربـلا تـنها گـذارید            آخر عـزیزان شما، چـشم انـتظارند
من در پـی ارشـاد ایـنـانم، دریـغـا!            ایـنان، مصـمّم از برای کـار زارند
هر کس بماند با من اینجا، کشته گردد            یاران من، یکسر قـتـیل این دیـارند
اینان نه تنها، تـشنۀ خون من استـند            حتی به فکر خون طفل شیرخوارند
اینجا جواب العطش، تیر سه شعبه است            اینجا به حلق تشنه خنجر می‌گذارند
فردا در ایـنجا، دسته‌گـل‌های مـدینه            لب تشنه، زیر خارها، جان می‌سپارند
فردا شوم، از چار جانب تیـرباران            این تیرها باید ز پـشتم سر در آرند
فردا، تـمام کـوه‌ها، بر من بگـریـند            فـردا تـمام سنگ‌هـا، بر من بـبارند
فردا تمام قصۀ ما را، در این دشت            شمشیرها، بر خاک، با خون می‌نگارند
زوّار من، تا بیـشتر بر من بسوزند            با خود کتاب نخل « میثم» را بیارند